Poniżej krótka i przejrzysta notatka o najważniejszych cechach, zyskach i stratach DDA w roli bohatera..
typowa postawa i zachowania bohatera
– stara się sprostać trudnym sytuacjom
– rozwiązuje problemy rodzinne
– poświęca się dla dobra innych
– przyjmuje na siebie zbyt dużą ilość obowiązków
– pomocny
– zaradny
– kompetentny
– ofiarny
straty:
– utrata dzieciństwa na rzecz pseudo-dorosłości
– utrata spontaniczności
– nieumiejętność zabawy – bo życie jest zbyt poważne i zbyt dużo problemów czeka na rozwiązanie
– postrzeganie życia głównie w kategoriach obowiązków i pomocy
– poświęcanie się dla innych i rezygnowanie ze swoich potrzeb
dominujące uczucia:
– poczucie winy (że jednak nie sprostał wszystkiemu, nie rozwiązał rodzinnych problemów)
– poczucie bycia nie dość dobrym
– przemęczenie
– wypalenie w służbie dla innych
powtarzające się przykłady opowiadanie przez DDA w roli bohaterów:
– świetne oceny i wygrywanie różnych konkursów w szkole
– wczesne wykonywanie obowiązków domowych (pranie, gotowanie, sprzątanie, remonty itp)
– opiekowanie się młodszym rodzeństwem
– opiekowanie się alkoholikiem ( np przyprowadzanie z knajpy, podanie obiadu)
– załatwianie spraw urzędowych
zyski: (bo role DDA nie są czarno-białe, nie są tylko złe lub tylko dobre )
– pochwały i uznanie społeczne
– specjalna pozycja w rodzinie jako kogoś wyjątkowo dobrego/zaradnego/odnoszącego sukcesy
– jako dziecko miał dowartościowującą świadomość bycia prawie jak dorosły
Powiązany wpis to wskazówki pomocne dzieciom z realu ale też przy chęci pomocy swojemu “wewnętrznemu dziecku” :
Cała ja, w każdym punkcie. Z wiekiem coraz bardziej uwiera, przeszkadza i boli. Straty i dominujące uczucia w tekście opisują mnie idealnie i mój obecny stan. Dziś czwarte spotkanie z psychologiem, jak dotychczas wracają obrazy z rodzinnego domu nawet z przez 40 lat, które były zakopane i schowane w zapomnianych szufladach umysłu.
Witam serdecznie,
Po paru latach obserwowania Pani vloga, i własnych przemyśleń , tudzież osobistymi spotkaniami
z psychologami,niech mi będzie wolno napisać:
wszystkie zachowania DDA opisała Pani niezwykle trafnie i konstruktywnie;
Niestety
dda jest według mnie niewyleczalne
dlaczego?
podczas dzieciństwa i młodzieńczości formuje się osobowość człowieka która jest bazą wszelkich innych dalszych zachowań i decyzji.
Walka(po waszemu akceptacja) z DDA jest walką z samym sobą i z góry skazana jest na niepowodzenie z paru przyczyn 🙂
DDA to część naszego człowieczeństwa nas samych.
Jedyne co gorąco polecam to nie przenoszenie DDA na własne dzieci.
Bądźmy ostatnimi DDA naszego pokolenia
Pozdrawiam serdecznie.