Zaburzenie osobowości z pogranicza to przykład skrajnej aktywacji traumy relacyjnej z przeszłości w relacjach bieżących. Osoby u których diagnozuje się borderline , chociaż bardzo pragną bliskości i miłości to często są skłonne do:
1) nagłych wybuchów emocji w reakcji na nieistotną lub wyimaginowaną prowokację interpersonalną
2) myśli autodestrukcyjnych
3) odczuwania pustki i intensywnej dysforii oraz
4) impulsywnych zachowań ograniczających napięcie , wywołanych przez to, co postrzega się jako porzucenie, odtrącenie lub maltretowanie przez inną osobę
( wg American Psychiatric Assocation , 2000)
Trauma relacyjna z przeszłości w kontaktach międzyludzkich często budzi:
– gniew
– strach
– nieufność
– zachowania destrukcyjne lub unikowe.
Aby osłabić powyższe uczucia lepiej się sprawdza terapia długoterminowa niż krótkoterminowa, ponieważ w terapii długoterminowej są większe szanse na ugruntowanie pozytywnego doświadczenia więzi.
Jest to też powód, dlaczego przy traumach relacyjnych poradniki nie leczą. Książki tłumaczą , dostarczają wiedzy, ale nie dostarczają pozytywnej, korekcyjnej relacji. Jedna z ofiar traumy tak to ujęła : ” jeśli złe relacje mnie spaczyły, to – logicznie rzecz biorąc – do osiągnięcia poprawy potrzebne mi są dobre relacje”